BY: Βίκυ Κυριαζή
«Επισκέπτομαι τον ψυχολόγο για να βοηθηθώ να ξαναβρώ τη συγκρότησή μου και τα βήματα για επιστροφή στη λειτουργικότητά μου, σε περιόδους που παροδικές ή μακρόβιες συνθήκες τα έχουν λίγο ή πολύ κλονίσει. Πηγαίνω στον ψυχολόγο γιατί έχω ανάγκη να αναδιοργανώσω τις σκέψεις και να τις συνδέσω με τα συναισθήματά μου. Πηγαίνω στον ψυχολόγο γιατί με βοηθάει να αφουγκραστώ τις ανάγκες μου και να βρω τον τρόπο να συνδέσω τα κομμάτια του παζλ που θα βγάλουν νόημα στην ιστορία μου. Γνωρίζω ότι θα περπατήσω πάνω σε πέτρες, αλλά ξέρω ότι θα βρω το δρόμο. Ξέρω πόσο βαριά είναι η αίσθηση του να μην βρίσκεις ένα νόημα στη ζωή, να μην μπορείς να δώσεις ένα όνομα στα ολόδικά σου συναισθήματα, να μην μπορείς να σταματήσεις την απαισιοδοξία».
Θα μπορούσε να είναι λόγια οποιουδήποτε ανθρώπου σε θεραπεία. Ακόμα και σήμερα, οι συναισθηματικές δυσκολίες αντιμετωπίζονται ως δευτερεύουσες, κι έτσι δε δίνουμε την απαραίτητη προσοχή για να τις επεξεργαστούμε. Συχνά η επίσκεψη στον ψυχολόγο αντιμετωπίζεται από τους γύρω μας ως ένδειξη αδυναμίας.
Τρέχουμε να αντιμετωπίσουμε το παραμικρό σωματικό σύμπτωμα για να προλάβουμε τις επιπλοκές και αγνοούμε το γεγονός ότι αν είχαμε δώσει την ίδια σημασία στη ψυχολογική δυσφορία, ίσως ο ψυχικός πόνος να μην εξελισσόταν ανεξέλεγκτα.
Χρειάζεται, λοιπόν, κουράγιο και υπομονή γιατί δεν είναι πάντα εύκολο να λύνονται τα προβλήματά μας με ένα φάρμακο ή μια μαγική λύση. Ίσως γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που ευλογεί τις γρήγορες λύσεις, μπαίνουμε στην αναζήτηση της ουτοπίας, του χαπιού της ευτυχίας.. Ίσως γιατί υποτιμούμε με μεγάλη ευκολία τη σημασία της επεξεργασίας του πόνου. Του πόνου που δυσκολευόμαστε ακόμα και να του δώσουμε όνομα.
Χρειάζεται θάρρος να ζητήσουμε βοήθεια, να επιτρέψουμε σε κάποιον άγνωστο επαγγελματία να έρθει κοντά μας και να του εμπιστευτούμε σκέψεις και συναισθήματα, δυσκολίες και ευαλωτότητες.
Χρειάζεται πολύ κουράγιο για να αναγνωρίσουμε εγκαίρως και να παραδεχτούμε ότι πρέπει κάτι να αλλάξουμε. Και χρειάζεται πολύ κουράγιο για να αφοσιωθεί κανείς στο να δουλέψει και να γνωρίσει τον εαυτό του. Είναι από μόνο του μια δύσκολη και γενναία ψυχολογική διεργασία το να αναγνωρίσει κάποιος το πώς νιώθει και να δώσει στον εαυτό του την ευκαιρία να το διεργαστεί.
Συχνά είναι οι ερωτήσεις του ψυχολόγου το κλειδί για τις απαντήσεις μας. Η ψυχολογική υποστήριξη είναι πολύ μεγάλης σημασίας για να προσεγγίσουμε τις δυσκολίες μας και να σχεδιάσουμε την έξοδο από αυτές. Σε αυτό συνίσταται και η συμβολή της ψυχοθεραπευτικής/ συμβουλευτικής διαδικασίας. Στο να μας δώσει το πλαίσιο, να συνταξιδέψουμε στην αναζήτηση απαντήσεων, να σχηματίσουμε τις σωστές ερωτήσεις, να αναγνωρίσουμε συναισθήματα, την προσωπική μας ποιότητα, τις αντοχές και τα δυναμικά μας, τα δυσλειτουργικά μοντέλα του παρελθόντος και του παρόντος.
Πρόκειται οπωσδήποτε για ένα δύσκολο μονοπάτι για όποιον βρίσκει τη δύναμη να το περπατήσει, αλλά σίγουρα δεν οδηγεί σε αδιέξοδο.